Kailangan rin talaga sigurong tapatan ito ng babala na mag-ingat sa industriya ng akademya at propesyunal na paglikha, na pilit inaangkin ang kabuluhan ng sining at kinukulong ito sa mga mekanismo ng karangalan na siya rin mismo ang nagtatakda. Kay baba naman ng pagtingin sa sining kung yan lang ang mundong gagalawan niya. Para saan at para kanino nga ba ang ating paglikha?
For the Filipino masses, especially the farmers, Kerima Lorena Tariman is a hero. No amount of terrorist-tagging can erase that.
Kerima, after witnessing so much brutality wielded by the state against the rural poor, decided to take up arms. “She might have chosen a different form of struggle but she had the same revolutionary objective: to break the land monopoly of landlords and big corporations,” UMA said.
There is nothing farther from the truth, if we go by the sharpness of her poetry and the chronicles of her life: all inflected with a sense of purpose, survival, and integrity.
What do we know about exploitation?
Who planted the greedy plunderers in our land?
Where are its roots, when do we pull out abuse by its foundations?
What kind of calamity is this semi-feudalism?
Ni KERIMA LORENA TARIMAN Ang lahat ng bagay ay tila kiti-kiti, Palagiang kumikilos at hindi mapakali. Ang paggalaw ay kakambal ng bawat bagay, Likas na kaugnay at hindi maihihiwalay. Ang mga bagay-bagay ay kay hirap isipin, Kung walang paggalaw, kung kaya, gayundin, Ang paggalaw mismo ay di natin matatanto, Kung wala ang mga bagay dito…
Ni KERIMA LORENA TARIMAN kanina lang, tumama sa haligi ng kubo ang punglo, na gusto nilang ilibing sa kanyang bungo. at ngayon, ang bisita ay naka-plasta sa kanilang bangko, ipinagtimpla ng kape, inalok ng sigarilyo, at hinayaang maligo sa mapagpakumbabang banyo, para maging presko ang pakiramdam habang inuusisa, ng kanilang mga bibig at mata, mata…