Anak ng Pungapong

NI ROMMEL PIPOY LINATOC

Inilathala ng Bulatlat

“Anak ng pungapong” ang madalas mong sambitin

Sa katuwaan, sa pagkalimot, at pagkakamali.

Ugat sa iyong binti, minsan kong binati

Magiliw kang tumugon kasabay ang pag-ngiti.

Sulat kamay mo ay mahirap basahin

Ngunit naglalaman ng dalisay na hain

Kapag ikaw ay nangungusap, mga mata mo’y kumiskislap

Bawat diin ng iyong tinig, balaraw ang tumbas na titik.

Lalim ng iyong hininga, katumbas ay matibay na pasya

Paglingkuran ang sambayanan , hindi ang iilan

Isa ka sa tumugon sa tawag ng pangangailangan

Di inalintana ang sariling kapakanan.

Mga buwitreng hayok sa dugo at laman

Nagpiyestang nagpaulan ng bala ng kasakiman.

Basyo ng bala, ginawang pantasya

Naghuhugas-kamay ang gobyernong Glorya

Ulol na ulol ang mga pasista

Sa pagsunod sa ulupong ganid at mapagsamantala

Ang damong pungapong ay masangsang ang amoy

Tulad ng Malacañang, nabubulok ang kalamnan.

Para sa iyo Kuya Noli, isang taas-kamao!

Sa mabuway naming pananaw, ikaw ay aming tanglaw.

Mga taong iyong pinaglingkuran, hindi namin tatalikuran.

Sariling tintangkilik, aming ilalaan para sa bayan

Matuwid na pasya ay aming tataglayin.

Ang diwa ng kalayaan ganap na pag-aalabin.

Mga pungapong ay aming gagapasin

Gagawing pataba ng lupang maasim.

Walang humpay, patuloy kaming sisikhay

Mga anak ng pungapong ay aming uusigin.

Rommel Pipoy Linatoc- University of Winchester (Migrante-UK)

Inilathala ng Bulatlat

Permission is granted to reprint or redistribute this article, provided its author/s and Bulatlat are properly credited and notified.