Isang
Daan Taon: Alay kay Amado
Ni
Ben Bernardo
Bulatlat.com
Mahabang
landasin ang aking binagtas
Kipkip
ang pangarap na ako’y maligtas
Sa
hirap at sakit ng lupang nilingap
Subalit
‘di-ami’t inumit nang lahat!
Ako’y
naglakbay, hangad na mabuhay
Kapalit
ang sahod, paggawa’y inalay
‘Sandaang
sensilyo, sentimo’y kinuyom
Sa
palad sumugat ngunit ‘di naghilom.
Kaya’t
nagpatuloy sa dako pa roon
Ang
isa sa lahat, nagsikap tumulong
Mula
sa gremio, unyo’y itinatag
Kasamang
naglamay sa hirap magdamag.
At
kami’y humarap sa mga aninag
Inula’t
inaraw at sukdulang binulag
Takip-matang
batas matwid kung tinuran
Ngunit
prinsipyo’y hindi mapiringan.
Sa
malayong lugar doon nakilala
Kapwa
manggagawang handang makiisa
Pagkakapatiran
sa buong daigdig
Ang
himig na itong amin na’t inawit.
Pawis
at gutom ay di naging balakid
Sa
aming nagmartsa sa lunsod at bukid
At
kahit lumukob ang tropang dayuhan
Hukbo
nami’y tala nitong Inang Bayan.
Mabuhay
gerilyero! Ang mga Amado,
Felixberto,
Guillermo at Mariano—
Na
pawang naguna sa aming kilusan
Ng
paglayang liyag at paroroonan.
Naglakbay
kami sa gitna ng guho
Bitbit
ay pag-asa kahit may sumuko
Gabay
ang makata ng muling pag-alsa
Sa
makabayang mithing tula ng masa.
Sumama
ang lahat ng api’t naghirap
Ang
timawa’t salat sa gawa’y naghulat
At
doo’y tinibag ang dambanang bato
Ng
lumang imperyo at lumang panuto.
At
muli, sumulong sa maraming Mayo,
Ang
dakilang hukbo ng mga obrero.
Batas
militar man ang naging paghamon
Welga’t
pagprotesta ang naging pagtugon!
Nagpain
ng bitag, lansi’t patibong
Ang
estado’t taksil sa kilusang unyon
Sa
mga nanghina, doon di’y nangagsak
Ngunit
marami’y higit nang matatag.
Sumunod
sa ami’y daang-libong yapak
Ng
amat-amat anak ng mga anak
Ang
lupa’t aspalto’y alpombrang nilatag
Ang
aming pagdating’y sumamyong bulaklak.
Kaya’t
nagpatuloy ang aming pagtahak
Kami
na nilimbag sa mga panulat
Ninuno’t
apo ng mga Amado
Kami
ang unyon ng isang buong siglo!
--
Kami, ang manggagawang Pilipino!
