NI OLIVER CARLOS
Inilathala ng Bulatlat
Vol. VII, No. 16 May 27-June 2, 2007
May mga damdaming pilit mang iwaksi
Nukal di’t sisibol at di maikubli.
Pag-ibig sa bayan pilit mang itanggi
Mabibigkas pa rin nitong mga labi..
Pag-ibig na ito sa lupang nagkanlong
Sa mga pangarap at musmos na layon,
Pilit mang supilin sa puso’y babalong
Magpakalayo man’y pilit ding lilingon…
Di kayang ipikit yaring mga mata.
Kung iyo’t iyon din ang s’yang makikita
Mga kaluluwang nagsisipagdusa’t
Ang itinataghoy ay dalit ng laya…
Magdadalamhati, puso’y magluluksa
Para sa kapatid na pinagdurusa,
sa dilim ng karsel na puno ng luha
Dahil sa tiisin ng pagpaparusa.
At sa kaibuturan ng puso nahapis
Ay kabayanihang pilit na titindig…
Sa imbing pagsikil ay di tatahimik
Di mabubusalan ang apoy sa bibig.
Kapag ang pag-ibig sa bayan’y nagising…
Sikdo ng pag-alsa ay di mapipigil…
Magiging daluyong na magpapanginig
sa sukab na pinunong sa kanya’y nagtaksil…
At sa agos ng digma…sila’y lulunurin!
