Ni FLOYD CASTRO
United Methodist Church
September 15, 2021, Revised Common Lectionary
Proverbs 22:1-2, 8-9, 22-23
Psalm 125
James 2:1-10 (11-13), 14-17
Mark 7:24-37
Unang kwarto ng taong 2020. Bago pa man nagsimula ang iba’t ibang anyo ng quarantine o lockdown sa Pilipinas, out-of-stock na ang face masks sa mga botika habang pataas nang pataas ang presyo nito kung makakabili man sa mga suppliers o wholesalers na napakahirap hanapin o habulin. Parehas ang naging kalagayan pagdating sa supply ng alcohol at vitamins. Eventually, unti-unti nang naramdaman ang kakulangan ng testing facilities na makakatulong sana upang malaman ang tunay na kalagayang pangkalusugan ng mga Pilipino sa pagharap nito sa pandemya. Dahil kapos sa kahandaan, naging mahirap ang paghahanap ng ospital na tatanggap sa mga may sakit, COVID patient man o hindi. Pati oxygen supply hanggang sa kasalukuyan ay pahirapan mahanap.
Ngunit gagawin natin ang lahat para maging ligtas o makaligtas mula sa banta ng pandemya. Gagawin natin ang kaya nating gawin, ibibigay ang kayang ibigay mailigtas lang ang buhay ng mga kaibigan, kaanak at iba pang mga mahal sa buhay. Maghahanap ng kakilala sa ospital, makakuha lang ng bakanteng kwarto. Magtatanong sa mga kaibigan o kaibigan ng kaibigang nasa field ng medical supplies para makabili ng oxygen, oximeter, dugo na donated ng mga mabubuting survivors at iba’t ibang mga gamot na tila hino-hoard o pinapatungan ng napakataas na halaga at binebenta sa black market.
Ganito marahil ang damdamin ng babaeng mula sa Grecia, isang Hentil nang malaman niya na si Hesus, isang guro at manggagamot ay nasa kanilang lugar. Handa siyang gawin ang lahat mailapit lang ang kalagayan ng kanyang anak na bihag ng isang demonyo. Bilang isang Hentil, subersibo ang paglapit ng babaeng ito. Hindi natin alam kung ano ang kanyang pinagdaanan makalapit lang kay Hesus na nagtatago mula sa maraming tao. Ang alam natin, hindi naging hospitable si Hesus sa kanya pagkatapos nyang sabihin ang kanyang hiling.
“Hayaan munang mabusog ang mga anak sapagkat hindi mabuti na kunin sa mga anak ang tinapay at itapon sa mga aso.” (27b), sabi ni Hesus. Ganito ba ang trato ni Hesus sa mga dayuhan? Parang racist, di ba? Ganito ba ang dapat natin maging trato sa mga hindi natin kalahi? Baka naman gusto lang ipakita ni Hesus sa mga saksi (at sa atin) kung gaano kasagwa ang ganitong ugali. Hindi tamang tratuhin na parang aso ang mga taong nasa laylayan ng lipunan. Marahil, gusto ni Hesus na bigyan tayo ng pagkakataon, tulad ng ginawa ng babaeng taga-Sirofenisa, na makita, harapin, tutulan at labanan ang masagwang kultura ng kawalan-ng-malasakit at pakikipag-isang damdamin sa mga taong iba sa atin.
Paano natin hahaharapin, tututulan at lalabanan ang kawalan-ng-malasakit ng marami sa mga namumuno sa atin habang nasa gitna tayo ng malupit na pandemya?
Dahil na rin siguro gusto talagang lumayo ni Hesus mula sa maraming tao, muli siyang naglakbay papunta sa isang lugar na nasasakupan ng Decapolis. Dito, dinala sa kanya ang isang lalaking pipi at bingi, na marahil ay isa ring Hentil. Pagkatapos niyang pagalingin ang lalaki sa pamamagitan ng kanyang daliri, laway at salita, inutusan niya ito na huwag sasabihin kahit kanino ang nangyari.
Kagaya ng babaeng taga-Sirofenisa, hindi sumang-ayon ang lalaki sa utos ni Hesus. Hindi maaaring mailihim ang mabuting balita ng kagalingan at pagliligtas. Hindi maaaring ilihim mula sa kanyang mga kaibigan, kakilala, kaanak at kababayan na malamang ay naghahanap din ng paghuhugutan ng pag-asa na nasa kanilang kalagitnaan ang magliligtas at magpapagaling sa kanila mula sa kanilang kalagayan.
Wala na tayong pera. ‘Yan ang sabi ng madamot at malupit na pangulo. Kagaya ng babae at lalaking nakaranas ng pagdaloy ng kapangyarihan ng Diyos, huwag tayong pumayag na ipagkait sa atin at sa ating mga mahal sa buhay ang yaman ng ating sariling bansa. Yaman, hindi lang sa pera kundi mula sa kalikasan at talino ng mga taong naghahangad ng kalayaang maglingkod nang tapat.
“Agad nabuksan ang kanyang mga tainga, nakalag ang tali ng kanyang dila, at siya’y nakapagsalita nang malinaw.” (35)
Amen.
Balik-Tanaw is a group blog of Promotion of Church People’s Response. The Lectionary Gospel reflection is an invitation for meditation, contemplation, and action. As we nurture our faith by committing ourselves to journey with the people, we also wish to nourish the perspective coming from the point of view of hope and struggle of the people. It is our constant longing that even as crisis intensifies, the faithful will continue to strengthen their commitment to love God and our neighbor by being one with the people in their dreams and aspirations. The Title of the Lectionary Reflection would be Balik –Tanaw , isang PAGNINILAY . It is about looking back (balik) or revisiting the narratives and stories from the Biblical text and seeing ,reading, and reflecting on these with the current context (tanaw).
