Bakit nga ba lumalapit ang mga lokal at dayuhang kapitalista sa mga unibersidad? Sapagkat nakikita nila ang malawak na lakas-paggawa na makukuha nila sa mga estudyanteng inililibre nila ng sakay ng dyip tuwing Martes. Ang mga mag-aaral ng U.P. ang magta-trabaho sa mga call center na lilikha ng malaking kita habang sila rin naman ang ginagatasan ng mga lokal na kapitalistang nagtayo ng iba’t ibang negosyong nakapaloob sa techno hub tulad ng kainan, bookstore at kapihan. Ibig sabihin, ang mga mag-aaral ang lumilikha ng kita at sila pa rin ang nakikitang maaaring pagkakitaan. Kaya ano ang epekto? Taktikal na naitatago ang sistema ng edukasyon na unti-unting nabubulok at bumababa ang kuwalidad. Nawawala ang esensiya ng pamantasan bilang pugad ng akademikong kagalingan sapagkat nagiging isa na itong kapitalistang inilalako ang kanyang nasasakupang lupa at mga mag-aaral, na sa halip na ituon ang panahon at oras sa pag-aaral ay napipilitang magtrabaho.
Tulad ng inaasahan, hindi bumaba ang tuition. Libu-libo ang itinaas nito. Ang mga nakapasang mag-aaral na hindi kinaya ang mataas na bayarin ay mistulang tinalikuran ng oblation. Namimili na ngayon ang unibersidad ng mga mag-aaral batay sa yaman at hindi sa talino. Ang pangako ng pag-unlad ng pamantasan at akademikong kagalingan ay napalitan ng isang komersyal na pamantayan. Kung kaya’t ang pag-unlad ay makikita lamang sa temporal na pagbabago ng arkitektura ng unibersidad, sa halip na pagpapaunlad ng akademiko nitong kakanyahan.
Maraming itinatago mula sa mga tagalabas ang mga pagbabagong ng pisikal na representasyon ng unibersidad. Ang pagpapahigpit ng seguridad ay senyales lamang na hindi ligtas ang nasasakupan nito sa mga krimen. Ilang bangkay na rin ba ang itinapon sa kampus? At nito lamang nakaraang taon, naibalita ang panloloob ng isa sa mga bangko sa unibersidad. Gayunman, ang hindi nakikitang krimen ay ang pagpaslang sa tradisyon ng unibersidad bilang pugad ng intelektuwal na mga usapin. Tinatalikuran nito ang radikal at progresibong kamalayan ng U.P. Habang nagaganap ang pagpapaganda ng biswal na representasyon ng pamantasan, sinisikil at pinapaslang naman nito ang mga tumututol sa mga mapang-api at tiwaling sistema ng edukasyon.
Sa kasalukuyan, nagaganap ang iba’t ibang uri ng represyong pulitikal sa kampus. May mga gurong nais nitong tanggalin kapag nagpahiwatig ng kontra-diskursong ideolohiya sa pinapangalaan ng mga administrador na sistema ng edukasyong anti-mamamayan at yumuyukod sa burgis na pamantayan. Maging ang usapin ng mga mag-aaral hinggil sa kanilang karapatan na magkaroon ng epektibong representasyon ay pilit na binabago upang umayon sa proyekto ng neo-liberal na edukasyon at komersyalisasyon.
Noon, maaaring lumabas-masok ang mga estudyante sa mga kolehiyo na walang suot-suot na I.D. Subalit ngayon, maraming mga mag-aaral ang nagsusuot nito na para bang iwinawasiwas ang pagiging estudyante ng U.P. Tulad ng pamantasan, naapektuhan na rin ang pagbabago ng itsura ng mga mag-aaral nito. Marahil, sasabihin ng iba na walang masamang layunin ang pagsuot ng I.D. Subalit marapat tandaan na hindi ito ang tunay na tatak ng pagiging iskolar ng bayan, kundi ang pagkakaroon ng kritikal na pag-iisip at pagsasapraktika ng kamalayang mapagpalaya.
Sa lahat ng ito, patuloy sa pagkilos ang mga guro at estudyanteng tumutunggali sa mga nagaganap na represyon sa pamantasan tulad ng pagtaas ng iba’t ibang bayarin at walang kasiguraduhan sa trabaho. Sa pamamagitan ng ganitong mga gawain, naipapaalala sa lahat na hindi nagbabago ang sistema ng edukasyon, itago man ito sa patung-patung na kulay at imahe ng kagandahan. Posted by Bulatlat.com
* Si Rommel Rodriguez ay guro sa U.P. Departamento ng Filipino at Panitikan ng Pilipinas, Kolehiyo ng Arte at Literatura. Kasapi siya ng CONTEND-UP at Palanca awardee sa maikling kuwento.
